Altijd maar doorgaan, dat was Carry van Lexmond’s (54) methode om te dealen met het verliezen van haar partner, tot twee keer toe. Doorgaan is goed, maar je moet je verlies ook de ruimte geven, leerde ze. Ze besloot haar expertise in te zetten door vakanties te organiseren voor lotgenoten, onder de toepasselijke naam We Carry On.
Twee keer weduwe
Als klein meisje maakte het overlijden van haar oom (30 jaar, vrouw en twee jonge kinderen) al diepe indruk op haar. Ze hoopte dat niemand ooit zoiets zou hoeven meemaken. Later trof haarzelf het noodlot, niet één, maar twee keer. In 1996 werd ze weduwe, in 2017 weer.
“Je laat het nooit achter je, je draagt het altijd met je mee”, zegt Carry over het verlies van een dierbare. “Je kan er tijdenlang vrede mee hebben, maar op de meest onverwachte momenten kun je er weer aan herinnerd worden, door muziek, of iets dat je onderweg tegenkomt. En dan voel je weer even heel sterk het gemis.”
Carry stortte zich na het verlies van haar echtgenoten volledig op haar werk – ze werkte in het Speciaal Basisonderwijs. Daarnaast ging ze “allemaal leuke dingen doen”, het kon immers zo ineens over zijn. Ook ging ze reizen – eerst “veilig en vertrouwd met vrienden” en mee met groepsreizen. Maar tussen de pasgetrouwde stellen, gezinnen en singles voelde ze zich niet comfortabel en zelfs ongelukkig met haar verhaal. Nu reist ze alleen de wereld over.
Haar aanpak – altijd maar doorgaan – leek in eerste instantie te werken, maar toch liep Carry op een bepaald moment vast. “Als je iets heftigs meemaakt, helpen bepaalde dingen je op de been. Maar als het op meerdere fronten te zwaar wordt, zowel privé als op het werk, dan loop je vast.” Op dat moment besloot ze dat het misschien tijd was om iets anders te gaan doen. “Ik heb mijn werk altijd met enorm veel plezier gedaan, maar misschien was dat nu klaar.”
We Carry On
Ze ging nadenken over wat ze kon doen met de jaren die nog voor haar lagen. “Ik had veel expertise in het onderwijs, maar ook op ander vlak”, doelt ze op het feit dat ze op haar 52e voor de tweede keer weduwe werd. “En ik hou ervan om mensen te helpen, van organiseren, vind het leuk om te reizen.” Haar idee om reizen te organiseren voor mensen die een verlies moeten dragen, was geboren. “Het mooie is: ik heb er zelf ook wat aan. Ik heb de ervaring van verlies ook en zo kan ik mensen ondersteunen, maar andersom krijg je ook inzichten. Een win-win-win-situatie!”
We Carry On, zoals haar bedrijf noemt, organiseert kleinschalige groepsreizen van vier tot acht dagen voor mensen die een verlies te dragen hebben. Dat kan het verlies van een dierbare zijn, maar net zo goed van een baan, of wanneer je als mantelzorger geleidelijk aan afscheid neemt van je partner. “Verlies en rouw koppelen we vaak aan sterven, maar het is een ruim begrip.”
