Wereldreiziger Iris Hannema ging op zoek naar het paradijs op aarde. Ze bezocht vele uithoeken, van de Salomonseilanden tot Hawaii en van Nieuw-Caledonië tot Pakistan.
Het paradijs bestaat niet
Ze schreef er een boek over: ‘Het Bitterzoete Paradijs‘. Hét paradijs bestaat volgens Hannema niet. De titel verwijst naar paradijselijke gebieden, met een keerzijde. Daarnaast is het een persoonlijke zoektocht geworden over de zin van verre reizen, liefde en persoonlijke groei. ”Ik wilde alles doen wat God verboden heeft.”
Hannema is na haar laatste reis van ruim een jaar terug in Nederland. De thuiskomst blijft altijd een raar moment. ”Het went niet om terug te zijn op een plek die lijkt te zijn stilgestaan, terwijl jij zelf veranderd bent.
Ontworteld
Hoe langer Hannema weg is, hoe meer ze vervreemd raakt van de samenleving. Maar ook van de mensen in haar omgeving. Op reis gaan om je los te rukken uit je comfort zone: ”Lekker alleen, weg van alles. Maar als je dan terug komt hoor je er steeds minder bij. Je raakt als het ware ontworteld.”
De verandering zit hem vooral in de manier waarop je naar de wereld en naar je thuis kijkt na een verre reis. ”Je kunt het verhaal van de dag niet meer volgen”, legt Hannema uit. ”Ik had de aanslagen in Brussel totaal gemist, daar hoorde ik pas van toen ik thuis kwam.”
”Mensen vragen vaak waarom ik zoveel op reis ben, of ik het hier soms niet leuk vind. Mijn keuzes worden vaak niet gesnapt. Maar ik denk dat die ontwetendheid iets is waar iedereen die afwijkt van het perfecte plaatje mee te maken krijgt.
‘De wereld is een snoeppot vol mannen’
”Liefde op reis is snel, intens en vluchtig”, vertelt Hannema. Je neemt snel weer afscheid van elkaar. Een heel ander soort liefde dan we normaal ervaren.
Volgens haar gedragen de meeste mannen zich stiekem toch best wel naar de stereotypen van hun paspoort. ”Van alle soorten en maten mannen die ik heb ontmoet, vindt ik de Fransman het leukst. Die hebben een romantische inslag, iets wat bij de Nederlandse man vaak mist.”
Omsingeld door Pakistaanse mannen
Het is niet altijd koek en ei tijdens Hannema’s reizen, ze zoekt bewust spanning en uitdaging op. ”Ik ging per vlucht van Teheran naar Karachi in Pakistan. Het vliegtuigpersoneel keek me al enorm raar aan en verschillende mensen hadden het me van te voren ontraden, maar dat gebeurt wel vaker.”
Pakistan was een brug te ver, zelfs voor een ervaren wereldreiziger als Iris. ”Toen ik in Karachi aankwam snapte ik pas dat ik een enorme inschattingsfout had gemaakt. Ik heb daar doodsangsten uitgestaan, ik was zo ongeveer de enige vrouw op straat en werd omsingeld door mannen. Het was doodeng.”
Ontmoedigd door deze ervaring is Hannema absoluut niet. ”Ik blijf reizen, anders houd mijn werk op.” Deze zomer gaat ze weer op pad, naar een klein eilandje, een uur vliegen van Tahiti. Met als hoofdreden, je kunt het misschien al raden: de liefde.